آثار تاریخی اصفهان - پل شهرستان

پل شهرستان یا پل جی یا جسر حسین قدیمی ترین پل اصفهان روی رودخانهٔ زاینده رود است. این پل در زمان ساسانیان ایجاد گردید و در زمان دیلمیان و سلجوقیان تعمیر و مرمت شده است. پل شهرستان در جی‌ قدیم در شرق اصفهان واقع شده است. پایه ‏هاى آن بر روى سنگهاى طبیعى کف رودخانه استوار گردیده است.

 

این پل در چهار کیلومتری شرق بافت تاریخی شهر اصفهان بنا شده بود که امروزه با گسترش شهر، در محدوده ی شهری قرار گرفته است(انتهای خیابان مشتاق دوم) و دلیل نامگذاری آن به پل شهرستان قرار گرفتنش در روستایی به نام شهرستان بوده است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - کاخ عالی قاپو

در واقع درب ورودی دولتخانه صفوی است. این ساختمان در ابتدا شکلی ساده داشته و در اصل متعلق به دوره تیموریان بوده است. در طول سلطنت شاه عباس اول طبقاتی به آن افزوده شد. سرانجام در زمان شاه عباس دوم ایوان ستوندار آن ساخته شده و به شکل امروزی درآمد.

   این بنا در ضلع غربی میدان نقش جهان و روبروی مسجد شیخ لطف‌اله واقع شده ‌است. ارتفاع آن ۴۸ متر است و ۷ طبقه دارد که با راه‌پله‌های مارپیچ می‌توان به آن ها رسید.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مسجد امام یا مسجد شاه یا مسجد جامع عباسی

یا مسجد شاه که به مسجد جامع عباسی نیز شهرت دارد یکی از مساجد میدان نقش جهان اصفهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمارمی‌رود. این بنا شاهکاری جاویدان از معماری، کاشی‌کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است.

این مسجد که در ضلع جنوبی میدان امام قرار دارد در سال ۱۰۲۰ هجری به فرمان شاه‏ عباس اول در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع شده و تزئینات و الحاقات آن در دوره جانشینان او به اتمام رسیده است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان

اصفهان سرشار از آثار هنری و تاریخی است که میدان نقش‌جهان، مِنارْ جُنبان، هتل عباسی، برج کبوترخانه، گذر چهارباغ عباسی، سبزه میدان، کاخ چهلستون، آتشگاه اصفهان، کاخ عالی‌قاپو، کاخ هشت‌بهشت و مدرسه چهارباغ از بارزترین آنها هستند.

پل‌های تاریخی : پل جویی، پل شهرستان، پل مارنان، سی و سه پل یا پل الله وردیخان و پل خواجو

بازارهای تاریخی : بازار اصفهان، بازار قیصریه اصفهان یا بازار صفویه یا بازار سلطانی، بازار شاهی یا بازارچه بلند بازار دردشت، بازار بیدآباد، بازار و ریسمان، بازار غاز، بازارهای معروفی اطراف میدان نقش‌جهان: بازار مسگرها، بازار ترکش‌دوزها، بازار کلاهدوزها، بازار لواف‌ها و بازار آهنگرها

مساجد تاریخی: مسجد علی، مسجد امام، مسجد حکیم، مسجد حاج‌ محمدجعفر آباده‌ای، مسجد علیقلی‌آقا، مسجد قطبیه، مسجد ایلچی، مسجد آقا نور، مسجد رکن الملک، مسجد سید، مسجد رحیم خان، مسجد صفا، مسجد ذوالفقار، مسجد خان، مسجد شیخ لطف الله، مسجد مصری، مسجد جمعه، مسجد لنبان و مسجد مقصودبیک
مسجد امام-نقش جهان

از دوره قبل از اسلام، چیزی به جز بقایای آتشکده‌ای در کوه آتشگاه، اکتشافات اندکی در تپه اشرف و همچنین پل شهرستان (متعلق به دوران ساسانیان) بجا نمانده‌است که از میان آن سه تنها بنای برپا و برجا همین پل شهرستان است.

بیشتر آثار تاریخی بجا مانده در مربوط به دورهٔ اسلامی است. آثاری از تمامی دوره‌های تاریخی پس از اسلام بجا مانده‌است اما بویژه آثار دو دوره باشکوه از تاریخ اصفهان یعنی دورهٔ سلجوقی و دورهٔ صفوی برجستگی ویژه‌ای دارد، که هر کدام دارای ویژگی‌ها و سبک معماری یگانه خود است.

مهمانسرای عباسی (هتل شاه عباس)، قدیمی ترین هتل ایران شاید هم جهان

"از قدیمی ترین هتل جهان گزارش می کنم…" این جمله ای است که گزارشگر شبکه خبری CNN در جریان برگزاری اجلاس اپک در اصفهان به سراسر جهان مخابره کرد. علاوه بر این گزارشگر، سایر خبرنگاران شبکه های تلویزیونی که برای پوشش اخبار این اجلاس در اصفهان گرد آمده بودند، با عناوینی چون «زیباترین هتل جهان» و «قدیمی ترین هتل جهان» اخبار خود را به اطلاع مخاطبان خود رساندند.

مهمانسرای عباسی با پشتوانه ۳۲۰ ساله هنوز به عنوان قدیمی ترین هتل دنیا به جهانیان معرفی نشده است.

ادامه نوشته

بانک ملی شعبه مدرسه امام صادق (علیه السلام)

بانک ملی شعبه مدرسه امام صادق (علیه السلام) که در خیابان چهارباغ عباسی و درست در کنار مدرسه چهارباغ (که با نام های دیگر مانند مدرسه امام صادق (علیه السلام)، مدرسه سلطانی و مدرسه مادرشاه هم شناخته می شود) قرار گرفته است، در واقع بخشی از بنای مدرسه چهارباغ بوده که ظاهر آن نیز این مطلب را تایید می کند.

ادامه نوشته

مجموعه امام زاده اسماعیل و آرامگاه شعیای نبی

مجموعه امام زاده اسماعیل و آرامگاه شعیای نبی در میانه ی شرقی خیابان هاتف (قدیمی ترین بخش شهر اصفهان) شامل یک چهارسوق، آرامگاه و مسجد شعیای نبی ، امام زاده اسماعیل ، مناره سلجوقی و مدرسه علوم دینی است. این مکان از بقایای الیهودیه قدیمیست و شکل گیری اولیه این بنا مربوط است به بنای آرامگاه شمعیا یا شعیای نبی که از پیغمبران قوم یهود بوده و از نوادگان یهودا پسر یعقوب نبی ست. (معنای کلمه شعیا : بشنو ای خدا )

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - بازار قیصریه

قدیمى‌‌ترین توصیفى که از بازار اصفهان به جا مانده است، شرحى است از قرن چهارم هجرى قمرى (دوران دیالمه)، در کتاب «رسالهٔ محاسن اصفهان» تحت عنوان «بازار جورین» که مى‌‌گوید:   
 «بازارى بود بر دروازهٔ خور (خورشید) که یکى از چهار دروازهٔ‌ مشهور اصفهان در آن زمان بوده و در فصل نوروز عامهٔ ‌مردم اصفهان با انواع خوردنى‌ها و آشامیدنى‌ها و آلات و ادوات موسیقى یکى دو ماه را در آن محل به تفریح و عیش و عشرت مى‌‌‌‌گذراندند و بالطبع براى احتیاج این جمعیت از اغذیه، البسه و غیره بازارهایى برپا مى‌کردند و طوافان و بازاریان انواع نعمت‌ها را در آنجا گرد مى‌آورند.»   
 در همین کتاب کالاهایى که در بازار اصفهان عرضه مى‌شد، به این شرح آمده است: ظرائف بغداد، خزهاى کوفى، دیباى روم، شرب مصر، جواهر بحرین، آبنوس عمان، عاج هندوستان، گلیم‌هاى آذربایجان و گیلان، فرش‌هاى اَرمَن و ...   

 در قرن هشتم هجرى قمرى، «از بازار مظفریه با شش دروازه و چهارصد باب دکان و حجره که با آجر و گچ بنا شده و در داخل آن چهار کاروان‌سراى بزرگ مجهز به اتاق‌هایى براى سکونت مسافرین و اهل معاملات، با اصطبل، فضاى باز، دو مسجد و یک سقایه» نام برده شده است.   
 ناصرخسرو در سال ۴۴۴ هجرى قمرى، از عظمت بازار اصفهان در آن دوران یاد کرده است.   
 بازارهاى کنونى اصفهان که شاخه‌هایى از بازار بزرگ سراسرى آن است، در دورهٔ صفوى هم‌زمان با بناهاى میدان بزرگ و مجموعهٔ‌‌ آثار اطراف آن پدید آمده و توسعه یافتند.   
 شوالیه ژان شاردن فرانسوى «از بازار قیصریه و بازار بزرگ اصفهان با سردر عالى و تزئینات آجرهاى چینى (کاشى‌‌کاری) و سکوهاى وسیع (از) سنگ یشم و سماق که (بر آن‌ها) جواهرفروشان و زرگران انواع و اقسام زیورآلات و جواهر‌آلات و سکه‌هاى کمیاب را به فروش مى‌رساندند»، ‌ یاد کرده است. در بالاى سردرِ قیصریه، تصویرى است که شاه‌عباس را در جنگ با ازبکان، یا در شکارگاه نشان مى‌دهد و

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - زورخانه علیقلی آقا

از دیگر عناصر مهم مرکز محله علیقلی آقا که در دوره های اخیر به این مجموعه اضافه شده است یک زورخانه است. در مورد این زورخانه اطلاعات مکتوب در دسترس نیست ولی بنابر اظهارات اهالی محل ، محله بید آباد یکی از محلات پهلوان پرور شهراصفهان بوده و پهلوانان این شهر غالباً بیدآبادی بوده اند و از این جا برای مسابقه با پهلوانان سایر شهرها به پایتخت می رفته اند حتی چند تن ازآنها برای مدتی پهلوان پایتخت هم بوده اند . به هر حال با بررسی ها و تحقیقاتی که در محله انجام شد محل زورخانه شناسایی شد که در ضلع غربی مجموعه قراردارد .

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - بازارچه علیقلی آقا

  متاسفانه اطلاعات چندانی درباره این اثر تاریخی در دست نیست که به شرح زیر تقدیم می شود:

   بازارچه علیقلی آقا به همراه مسجد و حمام زیبایی در 1122 هجری قمری در دوران شاه سلطان حسین صفوی توسط علیقلی آقا از غلامان خاصه دربار ساخته شده است تا قسمتی از درآمد حاصله از آن به خرج نگهداری مسجد برسد.

    بازارچه مزبور درمرکزیت و در امتداد محور تاریخی علیقلی آقا واقع شده و دارای دو راسته اصلی و بزرگ و یک راسته فرعی و کوچک و نیز یک چهارسوق با دهنه ای به قطر 10/11 متر و ارتفاع 26/11 متر در مرکز می باشد.

 

   بازارچه مسقف بوده و پوشش سقف آن طاق و چشمه و آجری می باشد، چهارسوق بازارچه در مرکز آن ، آجری وبه شکل هشت ضلعی می باشد که نقش اتصال دهنه راسته های بازارچه را ایفا نموده و به عنوان مرکز ثقل بازارچه عمل می نماید.

سازمان نوسازی و بهسازی شهر اصفهان از سال 1380 با اعتباری در حدود پانصد میلیون ریال به مرمت و احیا این بازارچه پرداخته و عملیات اجرایی در شهریور ماه 1383 به پایان رسید.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - حمام علیقلی آقا

حمام علیقلی آقا به همراه مجموعه بناهای عمومی دیگران از جمله مسجد، بازارچه، چهارسو و سرا از دوره صفوی باقی است. بانی این بناها علیقلی آقا از خواجگان حرم شاه سلیمان و شاه سلطان حسین صفوی بوده است. دو کتیبه مورخ 1122 ق در مسجد علیقلی آقا و نقل مؤلف تاریخ اصفهان از ساخت حمام در سال 1112 و بالاخره تاریخ 1125 در انتهای وقفنامه حمام نشان می‌دهد که این بنا از آثار نیمه اول قرن دوازدهم هجری قمری است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مسجد لنبان

مسجد لنبان از مساجد زیبای اصفهان است که در محله قدیمی لنبان واقع شده است. این مسجد در زمان شاه سلیمان صفوی بر خرابه های مسجدی بنا شده که در قرن هشتم احداث شده بود. خطوط باقیمانده بر دو لوح کاشی به خط ثلث سفید بر زمینه لاجوردی رنگ و قلم محمد رضا امامی نوشته شده است. تاریخ این کتیبه سال 1080 هجری قمری است.

درکتب مختلف چنین ذکر شده است که اولین مسجدی که در اصفهان بنا شده مسجد لنبان بوده و حضرت مجتبی (ع) در این مسجد نماز خوانده است. مشهور است که قبر یکی از پیامبران زیر شبستان این مسجد قرار دارد.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مسجد قطبیه

در خیابان طالقانی امروز مسجدی قرار دارد که با توجه به کتیبه ی سردر آن در زمان سلطنت شاه طهماسب اول صفوی ساخته شده است. این کتیبه در حال حاضر در کاخ چهلستون نگهداری می شود و به همراه سردر، در مجاورت یکی از دیوارهای این کاخ نصب شده است.

توضیح اینکه در حدود 50 سال پیش که خیابان طالقانی امروز که در آن زمان خیابان خوش و بعد از آن خیابان شاه نامیده می شد تعریض می شد این سردر در معرض نابودی قرار گرفت بنابراین سردر عیناً به کاخ چهلستون منتقل شد و امروز بازدید کنندگان کاخ چهلستون، این سردر زیبا و کتیبه آن را نیز مشاهده می کنند.

به هر حال کتیبه سردر که به خط ثلث با کاشی سفید معرق بر زمینه لاجوردی با خط ابوسعید امامی نوشته شده، تاریخ 905 هجری قمری را بر خود دارد. به موجب مفاد این کتیبه و تحقیقات پژوهشگران، بانی و سازنده این مسجد قطب الدین علی باب الدشتی بوده است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مدرسه چهارباغ یا مدرسه سلطانی یا مدرسه مادرشاه

در ضلع شرقی خیابان چهارباغ بنای باشکوه و نفیسی است که می توان آن را آخرین بنای مهم و با عظمتی دانست که در عصر صفویان در اصفهان ساخته شد.

این مدرسه که «مدرسه سلطانی» و «مدرسه مادر شاه» و «مدرسه امام صادق (علیه السلام)» نیز نامیده می شده در زمان سلطنت شاه سلطان حسین آخرین حکمران سلسله صفوی احداث گردید. تاریخ شروع عمارت 1116 هجری قمری و سال اتمام آن 1126 هجری قمری است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مسجد حکیم یا مسجد جامع رنگرزان

در انتهای بازار رنگرزان واقع شده است و در دورهٔ شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده است.

کتیبه‌های سردرها و ایوانهای داخل این مسجد به سالهای ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری مورخ است و آنها محمدرضا امامی خوشنویس معروف عصر صفویه نوشته است. سردر مسجد جوجیر در شمال غربی این مسجد قرار دارد. مسجد دیلمی جورجیر «مسجد جامع صغیر» نام داشته و در نیمهٔ دوم قرن چهارم هجری مسجدی زیبا و باشکوه بوده است.

سر در قدیمی مسجد با قدمت 1000 ساله یکی از آثار طراز اول صدر اسلام به شمار می رود.
از دلایل شهرت این مسجد علاوه بر فرم و ساختار گلی مسجد وجود خطوط بنایی در گوشه های این اثر نفیس و کم نظیر است.
کاشیکاری های زیبا و خطوط متنوع کار اساتید نامدار عصر صفویه، این مسجد را در زمره یکی از شاهکارهای معماری اسلامی قرار داده است.
این مسجد با شکوه در محل مسجدی واقع شده که در دوران حکومت دیالمه آن را جورجیر می نامیده اند. و چون در انتهای بازار رنگرزان واقع بوده به جامع رنگرزان نیز معروف بوده است. امروز جز سردر این مسجد اثری بر جای نمانده است. در نمای این سردر اختلاف سطح ها را با نوعی اندود پر کرده بودند که پس از زدودن اندودها طرح های بسیار جالب توجهی نمودار گشته است. این سردر نفیس و با شکوه با 1000 سال قدمت یکی از آثار طراز اول صدر اسلام به شمار می رود. مسجد حکیم در زمان سلطنت شاه عباس دوم صفوی ساخته شده است. علت نامگذاری این مسجد به « حکیم » این بوده که بانی مسجد « محمد داوود » نامی بوده که به طبابت اشتغال داشته و حکیم داوود نامیده می شده است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مسجد جمعه یا مسجد جامع اصفهان

مسجد جمعه یا مسجد جامع اصفهان از مهم‌ترین و قدیمی ترین ابنیه مذهبی ایران است. کاوشهای باستانشناسی نشان از آن دارد که احتمالا این مسجد پیش از تسلط اعراب بر این شهر، مرکز مذهبی مهم شهر بوده و به صورت یکی از آتشکده های شهر اصفهان کاربری داشته است. کشف یک پا ستون، با تزیینات دوره ساسانیان، در منطقه شمالی مسجد، وجود بنایی قبل از اسلام را تایید می‌کند. درباره تاریخچه تغییر و تحولات مسجد اختلاف نظر هایی وجود دارد ولی به نظر می‌آید ساخت مسجد جامع به قرون اولیه هجری و در زمان عباسیان بوده که در قرن سوم هجری محراب آن تخریب و جهت قبله آن اصلاح شده است.

نکته جالب توجه در معماری این مسجد آنست که بخش‌های گوناگون آن در طول نزدیک به دوهزار سال شکل گرفته اند و طی این سالها همواره در حال مرمت و باز سازی بوده است که آخرین آنها بازسازی بخش تخریب شده بر اثر بمباران هواپیماهای عراقی در طول هشت سال جنگ ایران و عراق بوده است.

مهم‌ترین طرحهای توسعه در دوران آل بویه و صفویه صورت پذیرفته اند.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - مسجد شیخ لطف الله

مسجد شیخ لطف‌الله (ساخته شده در ۱۶۰۲ - ۱۶۱۹ میلادی) یکی از مسجدهای تاریخی و شناخته شده شهر اصفهان است. این مسجد شاهکاری از معماری و کاشی‏کاری قرن یازدهم هجری است به فرمان شاه عباس اول در مدت هجده سال بنا شده و معمار و بنای مسجد استاد محمدرضا اصفهانی بوده است. تزئینات کاشی‏کاری آن در داخل از ازاره‏ ها به بالا همه از کاشی‏های معرّق پوشیده شده است. باستان‌شناسان خارجی در مورد عظمت معماری این مسجد گفته‏ اند: «به سختی می‏توان این بنا را محصول دست بشر دانست».

ادامه نوشته

مسجد امام یا مسجد شاه

مسجد امام یا مسجد شاه که به مسجد جامع عباسی نیز شهرت دارد یکی از مساجد میدان نقش جهان اصفهان است که در طی دوران صفوی ساخته شد و از بناهای مهم معماری اسلامی ایران به‌شمارمی‌رود. این بنا شاهکاری جاویدان از معماری، کاشی‌کاری و نجاری در قرن یازدهم هجری است.

این مسجد که در ضلع جنوبی میدان امام قرار دارد در سال ۱۰۲۰ هجری به فرمان شاه‏ عباس اول در بیست و چهارمین سال سلطنت وی شروع شده و تزئینات و الحاقات آن در دوره جانشینان او به اتمام رسیده است.

معمار مهندس آن استاد علی‏اکبر اصفهانی و ناظر ساختمان محب‏علی بیک الله بوده‌اند. و خوشنویسانی چون علیرضا عباسی، عبدالباقی تبریزی، محمد رضا امامی، محمد صالح امامی در آن کتیبه‌نگاری کرده‌اند.

معماری

این بنا نمایانگر اوج یک هزار سال مسجد سازی در ایران است. سنتهای شکل‌دهی، آرمان‌ها، شعایر و مفاهیم دینی، نقشه که از انواع قدیمیتر و ساده‌تر به‌آرامی کمال یافته، عناصر بزرگ ساختمانی و تزیینات همه در مسجد شاه با عظمت و شکوهی که آنرا در شمار بزرگترین بناهای جهان قرار داده، تحقق و یگانگی یافته است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - کاخ هشت بهشت

کاخ هشت‌بهشت یکی از عمارت‌های تاریخی موجود در شهر اصفهان و به ساخت رسیده در دوران صفویان است. از کلیه کاخ های با صفا و کلاه‌فرنگی‌هائی که در این دوره در کنار چهارباغ احداث شده بود فقط کاخ هشت بهشت باقی مانده‌است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - کاخ چهلستون

سیاری از محققان وجه تسمیه کاخ را انعکاس تصویر بیست ستون بر استخر زیبا و بزرگ عمارت می دانند و عده ای نیز واژه چهل را به نشان تعداد زیاد ستونها می دانند ( عدد چهل در ادب فارسی نشانگر تعدد و کثرت است ) و به روایتی این کاخ ابتدا چهل ستون داشته تا اینکه در بیست و یکم رمضان 1118 هـ.ق بر اثر سانحه آتش سوزی بییست ستون آن از بین رفته و اکنون آثار سوختگی در غرب عمارت دیده می شود .
باغ چهل ستون 67000 متر مربع مساحت دارد که در دوره شاه عباس اول ساختمان کوچکی به صورت کوشک یا کلاه فرنگی در آن احداث گردید و در زمان شاه عباس دوم توسعه یافت و چهلستون نام گرفت.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - منارجنبان

موقعیت

اگر از غرب اصفهان یک ربع ساعت به طرف نجف آباد راه بیافتید، به بنای کوچک دو مناره‌ای به نام منارجنبان می‌رسید. در گذشته منارجنبان کاملاً از شهر جدا و در روستایی به نام «کارلادان» قرار داشت. ولی امروزه این بنا جزو اصفهان است و در نزدیکی محله ای به نام نصرآباد قرار دارد. این ساختمان با کاشی های لاجوردی رنگ به شکل ستاره چهارپر و اشکال دیگری به شکل کثیرالاضلاع فیروزه‌ای رنگ زینت یافته است.

این بنا به صورت یک بقعه و دو مناره است که بر روی گور «عموعبدالله بن محمود صقلابی» از پارسایان نام آور سده هشتم هجری بنا شده و سنگ قبر آن مورخ به سال ۷۱۶ هجری، هم‌زمان با اواخر پادشاهی «اولجایتو» ایلخان مسلمان مغول است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - میدان نقش جهان

که با نام‌های میدان شاه و میدان امام نیز شناخته می‌شود، مجموعه ی بزرگی از ساختمان‌های دوره ی صفوی در شهر اصفهان است.

طول این میدان از شمال به جنوب بیشتر از ۵۰۰ و عرض آن حدود ۱۶۵ متر می باشد.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - پل مارنان

این پل در اصل ماربین نام داشته‌است که خود ماربین دیگرگون شده «مهربین» از فرهنگ اوستایی است و چون قرنها قبل از ظهور زرتشت معبد مهرپرستان بر فراز کوهچه آتشگاه از تمام روستاهای اطراف آن مشاهده می‌شده‌است، نام این بلوک هم مهربین بوده که با تصحیف این نام در زبان پهلوی ساسانی به «ماربین» در دوره ساسانیان و به دنبال آن در طول مدت ۱۵ قرن تاریخ اسلامی ایران پیوسته با همین نام شناخته شده‌است.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - پل جویی (چوبی)

این پل که با پهنای کم و درازای نزدیک ۱۴۷ متر بر بستر زاینده رود، میان دو پل الله وردی خان (سی و سه پل) و پل خواجو ساخته شده‌است از سازه های دوره شاه عباس دوم در سال ۱۰۶۵ هجری است.

برج شش گوشه وسط پل با چشمه‌های آب جاری، فرح بخش حال امیران، اشراف، مهمانان و سفیرانی بود که به حضور شاه شرفیاب می‌شدند.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - پل خواجو

پل خواجو به دستور شاه عباس دوم در سال 1060 هجری قمری بر روی زاینده رود و به صورت امروزی آن ساخته شد. طبق گفته ی تاریخ نگاران، در جای کنونی پل خواجو پل دیگری از عصر تیموری وجود داشته که دیگر قابل استفاده نبوده و این پل به جای آن و در نزدیکی باغ سعادت آباد و عمارت آینه خانه ساخته شد.

ادامه نوشته

آثار تاریخی اصفهان - سی و سه پل یا پل الله وردی خان

سی‌وسه‌پل یا پل الله‌وردی خان روی زاینده رود در شهر اصفهان ساخته شده‌ است. این پل که شاهکاری بی همتا از آثار دوره پادشاهی شاه عباس بزرگ است، به هزینه و بازبینی سردار سرشناس او الله وردی خان بنا شده‌است. نام‌های دیگر این پل «سی و سه پل» و «پل سی و سه چشمه» و «پل چهارباغ» و «پل جلفا» و سرانجام «پل زاینده رود» است.

ادامه نوشته

نامداران روزگار صفوی

شاید در نگاه اول ارتباط نامداران روزگار صفوی با اصفهان آشکار به نظر نرسند. اما با کمی تامل می توان دریافت که به دلیل پایتختی اصفهان در این روزگار، هر کدام از این اشخاص دست کم بخشی از عمر گرانمایه ی خویش را در این شهر سپری کرده اند. در فهرست زیر نام الله وردی خان دیده می شود، و می دانیم که نام دیگر سی و سه پل، پل الله وردی خان است.

همچنین گفته می شود طراحی برخی از معماری های اصفهان را شیخ بهایی انجام داده است

(برای نمونه طراحی جوی های بزرگی به نام مادی که وظیفه ی آبرسانی به کل شهر را بر عهده داشتند به او منسوب است)

ادامه نوشته

دوران صفویان

عصر صفوی، عصر کمال و شکوفایی نبوغ معماری و شهرسازی در ایران است. زیباترین و با شکوه‌ترین آثار معماری ایران در همین دوره، توسط معماران خلاق و هنرمندی چون محمدرضا و علی اکبر اصفهانی آفریده شد. در زمان شاه عباس اول صفوی پایتخت از قزوین به اصفهان منتقل شد. اصفهان در مرکز امپراتوری صفوی قرار داشت و نسبت به قزوین به خراسان نزدیک تر بود. موقعیت جفرافیایی این شهر موجب افزایش سرعت عکس‌العمل شاه در مقابل تهدیدات ازبکان و عثمانیان بود.شاه عباس بدون ایجاد تفییرات عمده در بخش قدیمی شهر، بخش‌های جدیدی را به آن افزود. میدان نقش جهان، دولتخانه و خیابان چهارباغ در کنار بخش‌های قدیمی شهر ساخته شدند.

از ویژگیهای مهم در شیوهٔ معماری این دوره، علاوه بر استحکام و زیبایی ساختار، درخشش بیان است.

در آثار این دوره تابش رنگ و نور، و جذابیت سطوح و شکوه چشمگیر آنها، احساس زیبائی خیره کننده‌ای در بیننده ایجاد می‌کند و طنین رنگها و سطوح مکرر کاشیهای درخشان به منظره‌ای شفاف، مجرد و روحانی تبدیل می‌شود.

 

ادامه نوشته

معماری اصفهان در دوران صفویه

عصر صفوی، عصر کمال و شکوفایی نبوغ معماری و شهرسازی در ایران است. زیباترین و با شکوه‌ترین آثار معماری ایران در همین دوره، توسط معماران خلاق و هنرمندی چون محمدرضا و علی اکبر اصفهانی آفریده شد.

در زمان شاه عباس اول صفوی پایتخت از قزوین به اصفهان منتقل شد. اصفهان در مرکز امپراتوری صفوی قرار داشت و نسبت به قزوین به خراسان نزدیک تر بود. موقعیت جفرافیایی این شهر موجب افزایش سرعت عکس‌العمل شاه در مقابل تهدیدات ازبکان و عثمانیان بود.شاه عباس بدون ایجاد تفییرات عمده در بخش قدیمی شهر، بخش‌های جدیدی را به آن افزود. میدان نقش جهان، دولتخانه و خیابان چهارباغ در کنار بخش‌های قدیمی شهر ساخته شدند.

ادامه نوشته