برج و موزه شهر Taichung در تایوان

اختصاصی معماری نیوز:

شركت معماری BNKR این طرح را با یك سؤال ساده و واضح شروع كرد: چگونه می‌توان سمبلی برای Taichung ساخت؟

تحقیقات آنها شامل طیف گسترده‌ای از منابع مفهومی برای پیدا كردن توصیف هنری مرتبط با فرهنگ و جامعه تایوانی است.

هدف اصلی این علامت چند منظوره ادغام شدن آن با شهر نه از نظر زیبایی بلكه از نظر تخصیص و تعلق است.

برنامه اصلی برای این پروژه شامل دو فاكتور اصلی است. برج تایوان و موزه شهر Taichung.

هر دو برنامه بر پایه یك عقیده هستند: ارتقاء فرهنگ شهری شهروندان Taichung و ایجاد مركزی برای تبادل نظریات جدید بر تكنولوژی سبز، برنامه‌ریزی فضایی شهری و در كل فرهنگ می‌باشد.

 

ادامه نوشته

استاندارد های طراحی موزه

موزه ها:

امروزه از بسیاری از ساختمان ها ی موزه ها،به عنوان مراکز فرهنگی استفاده میشود و این احتمال را باید در مرحله طراحی در نظر داشت.در این ساختمان ها برای نمایشگاه های دایم و موقت ،کتابخانه ها ،اتاق ها ی مخصوص رسانه ها و تالار های سخنرانی فضاهایی باید در دسترس باشد.
البته مکانهایی برای استراحت و فضاهایی برای حمل و نقل ،انبار سازی ،کارگاها و قسمت اداری نیز وجود داشته باشد.
نو آوری های تکنولوژیک تاثیر به سزایی نه تنهابر عملکرد موزه بلکه بر طرح نمایش نیز دارد.دو مثال از این دست عبارتند از کامپیوتری کردن مجموعه رکوردها و مینیاتوری کردن لامپها و تاثیر آن بر طرح نور پردازی.

موزه ها و گالری های هنری:

موزه ها و گالری های هنری ،دارای اهداف مشابه و یکسانی هستند و به عنوان ساختمان در بسیاری از مشخصه ها مشترکند.در کل اهداف اصلی موزه و گالری هنری مستند سازی ،حفظ،پژوهش،تعبیر و نمایش صورتی از شواهد مادی است.برای همین امر افراد زیادی با تخصص های گوناگون مورد نیاز است.اما تفاوتهای حائز اهمیتی در طراحی های متفاوت موزه و گالری هنری وجود دارد.موسساتی مثل مراکز میراثی،اکتشافی،انستیتوهای فرهنگی وجود دارند که به گونه اب موره در نطر گرفته می شوند.
به منظور نمایش کارهای هنری و اشیای فرهنگی و علمی ،موسسه مورد نظر باید کارهایی را در برابر خسارت ،سرقت ،رطوبت ،خشکی،نور آفتاب و گرد و غبار به عمل آورد .
باید بتواند کارها را با بهترین نور پردازی به معرض نمایش بگذارد.این امر به طور عادی با تقسیم مجموعه به الف)اشیای مورد مطالعه و ب)اشیای نمایشی میسر است.نمایش باید طوری صورت پذیرد ،که عموم امکان دید اشیا را بدون هیچ تقلا و تلاش اضافی داشته باشند.این امر تدابیر کاملا خاصی را با شکل مناسب می طلبد .به خصوص در موزه که باید توالی جالب و منطقی در این خصوص وجود داشته باشد.سر حد امکان هر گروه از تصاویر یک گالری هنری باید دارای اتاقی جداگانه باشند و روی یک دیوار مختص به خود،این به معنی فضاهای کوچک است.این روش سطح دیوار بیشتری را از اتاق های بزرگ نسبت به مساحت کف در اختیار می گذارد.زاویه دید انسان از 27 درجه بالاتر از سطح چشم آغاز می شود.این برای یک ناظر ایستاده به این معنی است که تصاویری که به خوبی نور پردازی شده اند باید در فاصله 10 متری کمتر 48 درجه بالاتر از سطح چشم یا حدودا 70 سانتیمتر پایین تر از سطح چشم به دیوار آویخته شده باشند.بهترین وضعیت برای نصب تصاویر کوچکتر نقطه تاکید (تراز افق در تصویر)چشم است.

ادامه نوشته