سنگ روان در خدمت معماری نوین

بتن كه میزان تولید آن بالغ بر 8/3 بیلیون مترمكعب در سال تخمین زده می‎شود، به علت دارا بودن خواص و ویژگی‎های ممتاز و نیز در دسترس بودن مصالح آن، پس از آب پرمصرف‎ترین ماده روی زمین به شمار می‎رود.

بتن در همه جا موجود است و در یكصد سال اخیر، استفاده از آن در ساخت بناهای مسکونی و اداری، پیاده‎روها، راه‎ها و جاده‎ها و نیز انواع مختلف ساختمان‎های فنی ـ عملكردی از قبیل كارخانجات، پاركینگ‎ها، متروها، فرودگاه‎ها، پل‎ها، سدها، سیلوها، سازه‎های دریایی، راكتورهای اتمی و سازه‎های مقاوم در برابر انفجارات و زلزله، مقبولیتی همگانی پیدا كرده است.

چنانچه از عنوان این نوشتار برمی‎آید، بتن یك ماده متناقض است: بتن با اینكه تداعی‎كننده مفهوم سختی می‎باشد، لیكن در ابتدای فرایند اختلاط مواد تشكیل‎دهنده‎اش، نرم و روان است؛ اگرچه بتن، بر اساس تعریفی كه از آن سراغ داریم، یك ماده پیوندی و چندرگه است كه از اختلاط سیمان، آب، ماسه و مصالح دانه‎ای معدنی از قبیل شن یا سنگریزه بدست می‎آید، اما معمولاً به عنوان یك ماده یكپارچه و دارای شخصیت مستقل در نظر گرفته می‎شود. بتن شكل ذاتی و طبیعی بخصوصی ندارد و از این‎رو باید با استفاده از قالب‎بندی به شكل معینی درآورده شود؛ یعنی شكل و بافت نهایی‎ بتن را قالبی كه بتن به درون آن ریخته می‎شود، تعیین می‎كند.

ادامه نوشته