واژه شناسی معماری سنتی ایران
آبساب: آجر تراش داده شده ای که با آجر دیگر در آب ساییده شده باشد.
آژند: ملات خمیری است که فاصله میان مصالح را پر کرده، قطعات مختلف را به هم می چسباند.(گلی باشد که بر روی خشت پهن کنند.)
آمود: آرایشی که پس از پایانکار ساختمان بر آن بیفزایند.تزئین الحاقی، نماسازی سنگی، آجری، کاشیکاری و گچ بری.
آهیانه: به معنی جمجمه- در گنبدهای دو پوسته، پوسته زیرین را می گویند.
آسمانه: سقف.
ازاره: بخشی از دیوار پایین است که معمولا برای استحکام بیشتر آمودی از سنگ و کاشی دارد.
اِسپر: دیوار جدا کننده- دیوارهایی که میان دو پایه باربر می سازند.بخشی از نمای ساختمان که در و پنجره نداشته باشد.
اشکوب: طبقه، سقف، هر مرتبه از پوشش خانه طبقه.
افراز: ارتفاع،بلندی، کرسی منبر.
انبسان: مخالفت،کنتراست.
+ نوشته شده در دوشنبه دوم مرداد ۱۳۹۱ ساعت ۷:۱۱ ب.ظ توسط هادی (ماهان) پورآخوند
|
من هادی پورآخوند(ماهان)فارغ التحصیل معماری از بابلسر -مازندران هستم.هدفم از این وبلاگ کمک به تمام معماران عزیز می باشد و امیدوارم قدم کوچکی در معماری باشد.